เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่ทุกอย่างผิดปกติไป ส่งผลให้ต้องหยุดงานทุกอย่างที่ทำ

ถึงจะทำอะไรเดิมๆไม่ได้เลย แต่ก็ไม่ใช่สภาวะหยุดนิ่งซะทีเดียว เพราะยังไงก็ยังเป็นคนที่อยู่เฉยๆไม่เป็นอยู่ดี ก็เลยทำกิจกรรมอะไรที่ไม่เคยทำหลายอย่าง เอามาบันทึกไว้ใน Blog นี้ละกันครับ

ทำอาหาร/ของหวาน

ส่วนใหญ่ก็ง่ายๆ แต่อร่อย เริ่มจากผัดกระเพราไก่

ซุปไก่

แกงเขียวหวานไก่

ต้มแซ่บกระดูกอ่อนหมู

และของหวานอย่าง Honey Toast

ก็ได้ความรู้ในการทำอาหารไทยเพิ่มขึ้นมาระดับหนึ่งครับ

ขับรถไปอยุธยา

อยากไปมาราวๆ 3-4 ปี แต่ไม่เคยได้ไป ติดงานโน่นติดงานนี่ แต่ครั้งนี้ ปล่อยจิตปล่อยใจ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น อยู่ดีๆวันนึงก็ขับรถไปเลย ... ไม่สิ ไปอยุธยา

งานนี้ก็เลยได้ไปทั้งกินกุ้งเผาและแวะไหว้หลวงพ่อโต วัดพนัญเชิงด้วย ไปวันธรรมดา คนเลยไม่ค่อยเยอะ รถก็ไม่ค่อยติด เลยใช้เวลาทั้งหมดแค่ 4 ชั่วโมงไปกลับ

น่าตลกตรงที่ตอนนั่งมุ่งมั่นหาเงินกลับคิดว่าตัวเองไม่มีเวลา อิดออดไม่ยอมไปเสียที แต่นี่อยู่ดีๆก็ไปเลย พบว่าใช้เวลาไม่นานก็มีความสุขได้แล้ว ... แต่ความสุขจริงๆคงอยู่ที่ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องคอยรับโทรศัพท์ ไม่ต้องคอยเช็คเมล เพราะตอนนี้ออกจากงานแล้ว

โปรเจค Hologram Illusion

งาน Hologram Illusion ที่เขียนใน Blog วันก่อน ก็เกิดจากการทำงานไม่ได้อีกนั่นแหละ เลยเกิดมาเป็นโปรเจคนี้ครับ

ลองย้อนอ่านดูได้ครับกับโปรเจคนี้ ทดลองทำ Hologram Illusion โดยใช้ Nokia Lumia 1520 ด้วยงบ 30 บาท

เริ่มถ่ายภาพจริงจังและเริ่มใช้ 500px

ขุดเอา 5D Mark II ที่ไม่ค่อยได้ใช้มาสักพักหนึ่งเนื่องจากมันพัง เอามาใช้ในส่วนที่มันยังใช้งานได้ ถ่ายร่วมกับ NEX-5T พร้อมกับขาตั้งกล้องคู่ใจที่ซื้อมาจากสิงคโปร์ ถึงสุดท้ายจะถ่ายอะไรไม่ได้มากเพราะกล้องพัง แต่ก็ได้ฝึกฝีมือมากขึ้นเยอะครับ

แล้วพอถ่ายไปได้สักพักนึง ก็อยากจะเอาภาพขึ้น Community ของการถ่ายภาพบ้าง สุดท้ายเลือก 500px ซึ่งก็แฮปปี้กับมันมากทีเดียวครับ ได้นั่งดูมุมมองของช่างภาพจากทั่วโลก รวมถึงการ Post Process ให้มันสวย

ผลคือตอนนี้สกิล Post Processing เริ่มดีขึ้นตามลำดับ ถึงจะยังดีขึ้นไม่มาก แต่ก็รู้สึกว่ามีพัฒนาการครับ

ผลต่อมาของความรู้ Post Process คือการใช้ทฤษฎีมาประยุกต์ใช้ในงาน Image Process on Mobile อาจจะมีผลงานจาก The Cheese Factory มาให้เล่นกันในอีก 1-2 เดือนข้างหน้าครับ

อีกอย่างที่ได้จากการเล่น 500px คือความเข้าใจในระบบเว็บแชร์ภาพที่มากขึ้น ระบบ Popular ทำมายังไงให้มีประสิทธิภาพและทุกคนแฮปปี้ รวมถึงจะคุมคุณภาพของภาพอย่างไรด้วย

ออกกำลังกาย

ในวันที่ไร้เรี่ยวแรง ห่อเหี่ยว ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่แต่กับดาดฟ้าคอนโด นั่งนอนดูท้องฟ้า ไปๆมาๆก็เริ่มรู้สึกอยากดูแลตัวเองมากกว่านี้ เลยเดินเข้าไปเริ่มเล่นฟิตเนสที่อยู่บนดาดฟ้าเหมือนกัน

ก็รู้สึกดีครับที่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ออกกำลังกายครั้งนี้คือจริงจัง ไม่ใช่ขึ้นไปถ่ายรูปเล่น แต่มีความคาดหวังว่าน้ำหนักต้องขึ้นและมีกล้าม รวมถึง Six Pack ด้วย

ตอนนี้กล้ามเริ่มขึ้นมาเป็นส่วนๆ แขน หน้าอก รวมถึงหน้าท้องด้วยครับ

ซึ่งอย่างที่บอก ไม่ได้ทำเล่นๆ ก็เลยซื้อเวย์โปรตีนมากินด้วยเลย

ตอนนี้ก็เริ่มติดการออกกำลังกาย ว่างเมื่อไหร่ก็ขึ้นไปเล่น ว่างเมื่อไหร่ก็ Crunch อยู่ห้อง น้ำหนักขึ้นมานิดหน่อย ยังไม่มีนัยสำคัญอะไร แต่ตัวหนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัดครับ โอเคอยู่

ดูแลตัวเอง

นอกจากออกกำลังกายแล้ว ก็เริ่มดูแลผิวหน้ามากขึ้น ขโมยของณิชใช้ครับ ...

ใช้มาสองอาทิตย์ เห็นผลละ =)

นอกจากนั้นก็มีอาหารเสริมบ้าง

สุขภาพจะดีขึ้นบ้างมั้ยนะ ต้องดูกันยาวๆมั้งครับ ...

กินข้าวกับเพื่อน

อย่างที่เคยเขียนไว้ว่าจะใช้เวลากับเพื่อนให้มากขึ้น ก็ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้ ... บ้างครับ

ปัญหาคือ สุดท้ายไม่มีเงินจะไปกินข้าวกับเพื่อนแล้ว ก็เลยไปไหนไม่ได้อีก ... =)

กลับจุฬาฯ

มีบ้านหลังนึงที่เปิดต้อนรับเราอยู่เสมอครับ ... จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ไม่ได้กลับไปเดินจริงๆจังๆสักพัก เดือนที่ผ่านมาได้ไปเดิน 2-3 ที รู้สึกทั้งดีและห่อเหี่ยวไปพร้อมๆกัน

เล่นดนตรี

ความฝันนึงของชีวิตคืออยากเป็นนักดนตรี อยากแต่งเพลง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไปจับจริงจังสักที เริ่มตอนนี้ก็คงไม่ทันละ แต่เดือนที่ผ่านมาก็หยิบมาเล่นเป็นครั้งแรกในรอบนานมากๆ เล่น นิ้วยังไม่แข็งพอจะจับให้ไม่บอดได้ เลยเล่นเพลงที่ชอบที่สุดอย่าง Romance de Amor ถึงจะเล่นให้จบแบบไม่มีปัญหาไม่ได้ แต่ก็จะพยายามต่อไปครับ

อีกเพลงที่เล่นไม่ได้ใช้กีต้าร์ละ คราวนี้ลองเล่นขำๆบน Lumia

มีโอกาสก็อยากไปเล่นบนคีย์บอร์ดจริงๆนะ =)

ขายรูปให้พ่อ

มีโอกาสได้กลับบ้านแล้วรวบรวมรูปภาพที่พ่อวาดแล้วยังมีอยู่ในบ้านเพื่อเอาไปขายให้พ่อ

คงต้องใช้เวลาสักพักนึงกว่าจะขายได้ ตามประสางานศิลปะ แต่สิ่งดีๆที่เกิดขึ้นแล้วก็คือผู้คนเริ่ม Recognize พ่อของเนยแล้ว ซึ่งเนยก็แฮปปี้มากครับ =)

ไหว้พระ

ได้ไปไหว้พระเพื่อความสบายใจบ้าง

ช่วงรัฐประหารคนน้อยดีครับ ใครอยากไปไหว้ ช่วงนี้แหละเหมาะ

หาหมอจิตเวช

ป่วยอะไรก็ควรรู้ตัว ควรไปหาหมอ

นาทีนี้โรคซึมเศร้ากลับมาทำร้ายเราอีกแล้ว ก็เลยตัดสินใจไปหาหมอจิตเวชที่สมิติเวชเพื่อรับการรักษาครับ ขึ้นชื่อว่าหมอจิตเวชแล้วอาจจะฟังดูน่าตกใจ แต่ความจริงไม่มีอะไรครับ ก็เหมือนเป็นหวัดนั่นแหละ ก็ต้องรักษา ใจป่วย ก็ต้องไปรักษา รู้ตัวดีกว่าไม่รู้ตัวครับ

ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วง นาทีนี้ไม่ขอโกหกละกัน ยอมรับว่ายังดีขึ้นไม่มาก ส่วนใหญ่เป็นการโกหกตัวเองว่าดีขึ้น ซึ่งดีขึ้นได้ไม่กี่ชั่วโมง แล้วก็ร่วงลงอีกทุกวัน

ก็หวังว่าจะดีขึ้นตามลำดับหลังจากไปหาหมอครับ

ความจริงมีมากกว่านี้อีกนิดหน่อย แต่บางอย่างก็ขออุบไว้ก่อนละกันครับ =)

สังเกตดูว่ากิจกรรมที่ทำทั้งหมด แทบไม่มีคอมพ์มาเกี่ยวข้อง จะมีก็แค่ Post Process ภาพและเขียน Swift (จากใน Blog ที่แล้ว) เพราะใช้คอมพ์แล้วปวดหัวมาก และใจก็ไม่รู้สึกอยากเล่นคอมพ์อีก มือถือยังชาร์จ 4 วันครั้งเลย แทบไม่ได้ใช้ แต่พักหลังก็ต้องกลับมาทำงานบ้าง เลยต้องใส่แว่นทำงานละ มีเงินคงต้องไปหาจักษุแพทย์รักษาตาอีกที

ขอบคุณทุกคนอีกครั้งครับ สวัสดีครับ