เมื่อวานนี้เป็นวันที่ยาวนานมาก มีธุระตั้งแต่ 11 โมง ธุระเสร็จสี่ทุ่ม...

ถือว่าเหนื่อยมากเลยหละ นั่งพักสักพักใหญ่ๆก็ยังไม่หายเหนื่อยเลย

ระหว่างที่ความเหนื่อยล้าเข้าโจมตีก็เกิดคำถามโง่ๆขึ้นมาหนึ่งข้อ

"ผมเป็นใคร"

เป็นคำถามที่ดูโง่จริงๆ แต่... รู้มั้ยว่าคนร่วมครึ่งโลกไม่รู้คำตอบของคำถามนี้


คำตอบของคำถามนี้ไม่ใช่คำตอบแบบตรงไปตรงมา ไม่ใช่คำตอบที่ว่าผมเป็นโปรแกรมเมอร์ ไม่ใช่คำตอบที่ว่าผมเป็นมนุษย์ แต่...เป็นคำตอบที่ต้องใช้ความรู้สึกและความเข้าใจในตัวเองในการตอบ


จำได้เลยว่าวันหนึ่งผมเคยมีความสุขอย่างสุดซึ้งเพราะผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร


แต่วันนี้เพิ่งมารู้ตัวว่าความรู้สึกนั้นหายไป ตอนนี้กลับรู้สึกว่าตัวเองที่เราเคยรู้จักมันหายไป

เป็นความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่นะ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอย แต่จะถามว่าอยู่อย่างไร้เป้าหมายในชีวิตหรอ? ก็ไม่ใช่ เรามีจุดหมายที่แน่ชัดนะ แต่ตอนนี้เราแค่รู้สึกว่าความสุขในการไปสู่เป้าหมายมันหายไป


เนยมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่าทุกคนที่เกิดมามีความสำคัญหมด ทุกคนมีหน้าที่ของตัวเองที่ต้องก้าวเดิน แต่สำคัญอยู่ที่ว่าเราจะหาตัวเองเจอเมื่อไหร่และจากนั้นถ้าเดินอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะที่ควรทุกอย่างก็จะรุ่งเรืองทั้งตัวเองและสิ่งรอบข้าง


จากนี้คงต้องมานั่งไตร่ตรองทบทวนและหาตัวเองอีกครั้ง จะได้กลับมามีความรู้สึกที่ว่า

"มีความสุขเพราะรู้ว่าตัวเองเป็นใคร"

บล็อคนี้สั้นๆแต่มีความหมาย "คุณตอบได้หรือยังว่าตัวเองเป็นใคร"