ไม่ได้อัพ Blog มาครึ่งเดือนเต็ม

เท่ากับช่วงเวลาที่เริ่มปล่อยฟังก์ชั่นใหม่และทำ PR/Marketing ให้ MOLOME

ชีวิตเลยวุ่นวายมาก ใช้เวลา 100% ไปกับตรงนั้น เลยไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลย

ผลออกมาก็ดี มีการเติบโตให้เห็นอย่างชัดเจน

สวนทางกับจิตใจ

ผ่านมาเดือนกว่าๆแล้วที่ไม่มีวันไหนที่ไม่พูดคำว่า "เหงา"

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเหงาได้ขนาดนี้

... ความจริงก็รู้แหละ

เหงาแบบมันจุกๆที่ตา จุกๆที่หัวใจ มันหวิวๆที่ท้องฝั่งซ้าย มันจะล้มทั้งยืน

เป็นแบบนี้ทุกวัน และเป็นหนักมากตอนกลางคืน

ไม่รู้จะเหงาอะไรขนาดนั้น

ถึงแม้จะถูกรายล้อมด้วยผู้คนมากมาย

แต่ก็ยังคงรู้สึกเดียวดาย อยู่ตัวคนเดียว

ถึงแม้แทบทุกสเตตัสใน Facebook จะมีคนกด Like เป็นสิบ มีเม้นท์ให้โต้ตอบตลอด

ถึงแม้ใน Twitter จะมีคน RT เรื่อยๆ จะมีคน Mention มาหาบ่อยๆ

แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรต่างจากเดิม

ยังคงเหมือนอยู่ตัวคนเดียว

ตอนแรกคิดว่าคงเพราะอยู่สิงคโปร์เลยเหงา

แต่ตอนนี้กลับมาไทยได้ 3-4 วันแล้ว

ความเหงาไม่ลดลง กลับดำเนินมาถึงจุด Peak

เมื่อหัวค่ำ นั่งทำงานอยู่ดีๆก็ร้องไห้ซะอย่างงั้น ...

มานั่งคิด มานั่งเข้าใจตัวเอง

ทำไมถึงเหงา ทำไมถึงโดดเดี่ยว

ก็พบว่าความเหงามันเป็นแค่ผลผลิตของความรู้สึกแง่ลบครั้งใหญ่ 3-4 อย่างที่เกิดกับคนสำคัญในช่วงเดือนที่ผ่านมา

มันทำให้รู้สึกเคว้งคว้าง ฉันอยู่ที่ไหน

จึงได้รู้ว่าชีวิตเรามีคนสำคัญแค่ไม่ถึง 5 คนเท่านั้น

จึงได้รู้ว่าชีวิตเรา ไม่มีเพื่อนสนิทเลยแม้แต่คนเดียว ....

และเพิ่งได้ค้นพบว่ามีเพื่อนคนนึงที่รู้สึกสนิทใจที่จะคุยอะไรด้วยทุกอย่าง

แต่ก็กลับมีอุปสรรคที่ทำให้เป็นเพื่อนสนิทไม่ได้

หลายอย่างมันทำให้ปั่นป่วนและปวดใจ

รู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียอะไรบางอย่างที่สำคัญมากและไม่มีวันได้กลับคืน

เป็นอีกหนึ่งช่วงชีวิตที่น่าจะผ่านไปยาก

และครั้งนี้ก็ยังผ่านไปไม่ได้

จิตใจอ่อนแอก็ต้องยอมรับ

ไม่งั้นก็คงจะสู้กับมันไม่ได้

หากยังไม่ยอมรับว่าเป็นปัญหา มันก็ไม่มีทางแก้

และต่อจากนี้ รู้หน้าที่ว่าต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองให้ได้

ก็แค่อยากจดบันทึกไว้ เพราะคงจะต้องจดจำชีวิตช่วงนี้ไปอีกนาน

#หายไปสองอาทิตย์อัพบล็อคอะไรของแกเนี่ย

หมายเหตุ:

===== ความจริงตอนเริ่มเขียนตั้งใจจะอัพแค่นี้ ======

เหงาอ่ะ เศร้าอ่ะ ร้องไห้เลย แง

แต่ก็จะสู้ต่อไป

===== จบ =====