"ถักหมวกให้หน่อยดิ"

ประโยคสั้นๆโดยณิชกานต์ที่ทำให้ปีที่แล้วต้องดั้นด้นดิ้นรนหาวิธี "ถักหมวก" เพื่อทำเป็นของขวัญวันเกิดให้นางในฝัน

ย้อนหลังไป 3-4 เดือนก่อนหน้า ตอนนั้นเคยไปงาน Pinnshop แล้วซื้อ "เครื่องปั่นหมวก" มาเครื่องนึง

เจ้าเครื่องนี้ดีตรงที่ปั่นหมวกได้เร็วมากกกกกก แค่ 20 นาทีก็ได้ใบนึงละ แต่ปัญหาคือมันทำออกมาได้แค่ Pattern Basic เท่านั้น ไม่สามารถสร้างลวดลายได้

และแน่นอน ...​ ณิชอยากได้แบบที่มันมีลายตรงขอบหมวกจ้าาาา เป็นลายนูนสลับบุ๋มลงไป

ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดมันคือเดือนกันยายน ก่อนวันเกิดณิชสองเดือน และช่วงนั้น Pinnshop ก็มีงานอีกงานพอดี จัดที่พารากอน

เลยไปร่วมงานและถามไถ่พี่พนักงานที่แสนน่ารักว่าพอจะมีเครื่องที่ทำแบบนี้ได้มั้ย ได้คำตอบว่า "ไม่มีนะจ๊ะ ต้องถักมือเอง"

ฟู่ว ... ถอนหายใจสามเฮือก

แต่เพื่อว่าที่ภรรยาแล้ว จึงถอยไม้ถักไหมพรมเล็กๆมาคู่นึง

แน่นอน แล้วใครจะไปตรัสรู้วิธีถักได้หละ ... เลยกราบอ้อนวอนให้พนักงานสอนถัก สอนหนูที ~~~~~ T^T

พนักงานก็สอนแบบเต็มใจ น่าร้ากกกกก เริ่มรอบแรกเป็นสิ่งที่ยากที่สุด จากนั้นต้องใส่ใจกับทุกสเต็ปที่ถัก ห้ามพลาดแม้แต่วงเดียว ! มันโหดมาก Undo ไม่ได้ (จริงๆได้แต่ไม่ง่าย) Save ไม่ได้ (จริงๆได้ คือจำเอาว่าถึงไหนแล้ว)

ยอมรับว่าตอนนั้นยากมาก ยืนฝึกถักอยู่ชั่วโมงนึง เพิ่งได้แค่สองสามรอบ (จากประมาณ​สองกว่ารอบที่ต้องถัก) ซึ่งหากใครไม่เข้าใจว่ารอบคืออะไร หนึ่งรอบคือการทำหมวกหนึ่งชั้น หมวกใบนึงประกอบด้วยสองร้อยกว่ารอบ แต่ละรอบประกอบด้วยหกสิบวง ...​

หลังจากเริ่มหมดแรง ยืนถักแล้วผิดๆถูกๆ พนักงานก็เดินมาแล้วทำหน้าแบบ ... เมิงจะรอดเร้ออออ แต่ตอนนั้นค่อนข้างรีบ จะต้องกลับเร็วๆนั้นแล้ว เลยให้เค้าสอนทุกท่าที่ต้องทำหมวกใบนี้ขึ้นมา เค้าก็สอนให้จนเสร็จ แต่จบประโยคด้วยว่า "เอาขั้นแรกให้รอดก่อนเน้อ" พูดแบบขำๆน่ารักๆนะ แต่แค้นงะ ... 555 กลับบ้านเลยซัด ถักๆๆๆๆๆ ฝึกๆๆๆๆๆๆ เอาให้แม่นทุกสเต็ป ดูถูกกรูใช่ม้ายยยยยยยยยย

จากนั้นก็ถักอย่างขะมักเขม้น ความท้าทายคือมันเล็กมาก ทุกอย่างเล็กสุดๆ เข็มถักก็เล็ก ไหมก็เล็ก วงที่ต้องผูกทุกวงก็เล็ก สรุปคือไม่มีวันไหนที่ถักแล้วไม่เป็นไมเกรน ทุกวงที่ถัก จำเป็นต้องใช้นิ้วมารับเข็มถัก เจ็บจนนิ้วช้ำ แต่ก็ถักทุกวันอย่างตั้งใจ บางวันได้แค่รอบเดียว บางวันได้หลายรอบหน่อย บางวันมีอารมณ์คึกๆก็ไปถักบนรถไฟฟ้าเลย ...​ (อย่าถามว่าคนเค้ามองข้าพเจ้าด้วยสายตายังไง)

แรกๆก็ช้าหน่อย หลังๆสามารถถักโดยไม่ต้องมองได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้เร็วมากดั่งจักรเย็บผ้า เพราะทุกวงที่ผูก จำเป็นต้องดึงพอดีๆ ไม่ให้ตึงเกินไปและไม่ให้หย่อนเกินไป (แต่พนักงานที่สอนถักไม่เห็นต้องใส่ใจทุกวงแบบนี้เลย เร็วแบบจักรเย็บผ้าเลย แต่เนียนกริ๊บบบบ ทำยังไงก็ไม่ถึงขั้นนั้นอ่ะ T_T)

สองเดือนผ่านไป ... ก่อนวันเกิดณิชไม่กี่วัน มันก็เสร็จจนได้ ... กรี้ดดดดด

อาจจะถามว่าใบแค่นี้ใช้เวลาสองเดือนเลยหรอ? ... นั่นแหละ ยอมรับว่าใช้เวลานานมาก เพราะไม่ใช่งานที่ถนัดเลย แต่ก็ไม่ย้อท้อ ทำจนเสร็จแหละ > < (สงสัยมากๆนะว่าคนปกติเค้าทนถักไปได้ยังไง มันเจ็บและเหนื่อยมากเลยนะ ไม่ใช่แค่ทำไปเรื่อยๆ ซูฮกเลยหละ)

และนี่คือ Blog ที่ไปเที่ยวกันเมื่อปีที่แล้ว

ดีใจที่มีแต่คนอยากได้ และมีแต่คนบอกให้ถักให้ ...​ แต่ ... ฝันไปเหอะ ! ทีเดียวพอแล้ว นิ้วยังเจ็บอยู่เลยนะ T_T

แต่ก็มีความสุขดี เป็นของขวัญวันเกิดที่อยู่ไปเรื่อยๆ ไม่เหี่ยวเฉาเหมือนดอกไม้ ไม่หมดไปเหมือนอาหาร เหนื่อยมั้ย เหนื่อย ยากมั้ย ยาก แต่มันภูมิใจและรู้สึกดีทุกครั้งที่แฟนหยิบมาใช้ รู้สึกดีทุกครั้งที่ย้อนกลับไปพูดถึงมัน ...

Geek ทั้งหลายก็ลองดูได้นะครับ ลองทำของที่ทำมือ มอบให้เป็นของขวัญคนที่ถูกใจ เป็นการเซอร์ไพรส์ที่เค้าไม่คิดว่าเราทำได้ นั่นเป็นของขวัญที่จะกินใจที่สุด เพราะมันยาก เพราะเราไม่ถนัด แต่เราก็ทำมันสุดฝีมือ ... ก็มันรักนี่นา ~~~ แบร่

ดูนาฬิกา นี่มันสี่ทุ่มครึ่งวันศุกร์นี่นา ไปเที่ยวหละ แว้บบบบ