การเจอกัน การจากลา เป็นสิ่งที่เกิดมาคู่กัน แค่จะช้าหรือจะเร็ว ไม่มีคำว่าตลอดไป มีแต่คำว่าจนวันสุดท้าย เท่านั้นเอง ...

นานมาแล้วที่เราคิดว่าการที่คนที่ไม่รู้จักกัน มาเจอกันได้ มาร่วมงานกันได้ มาเป็นเพื่อนกันได้ เป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

มันเป็นไปได้อย่างไรกันนะที่ทางเดินของชีวิตของคนกลุ่มหนึ่งมาบรรจบกันได้

แต่ความจริงอย่างหนึ่งคือทุกคนก็มีความฝันของตัวเอง ทุกคนมีทางเดินที่ตนเองต้องการ พบพรากจากเจอจึงเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ วันหนึ่งเค้าก็ต้องจากไปอยู่ดีไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอันใด

ในชีวิตทำงาน หากได้คนเก่งมา อย่ามัวแต่ดีใจที่มีคนเก่งมาร่วมทีม แต่จงรู้ว่าวันหนึ่งเค้าก็จะต้องไป อาจจะหลักวัน หลักเดือนหรือหลักปี ยังไงเค้าก็ต้องไปอยู่ดี เป็นไปไม่ได้หรอกที่คนเราจะมีหนทางที่อยากเดินและสิ่งที่อยากทำเหมือนกันไปหมด ดังนั้นอย่าให้เวลาที่เค้าอยู่กับเรานั้นผ่านไปอย่างไร้ค่า

ในชีวิตรัก ถึงจะรักกันแค่ไหน วันหนึ่งเค้าก็ต้องไป เมื่อหมดรักก็มีวันเลิกรา หรือคู่แท้ที่จะรักกันตลอดไป เราก็หลีกเลี่ยงความตายไปไม่พ้นหรอก ไม่มีหรอกตลอดไป มีแต่วันสุดท้ายของชีวิต ให้ใช้ทุกนาทีที่ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีค่า

จนถึงตอนนี้อยากให้ทุกคนคิดในใจอยู่เสมอเมื่อได้พบเจอใครก็ตาม ไม่ว่าจะในฐานะเพื่อน เพื่อนร่วมงาน หรือคนรัก

ก่อนที่เขาจะจากลา ได้ใช้เวลาร่วมกันคุ้มแล้วหรือยัง

เพื่อให้วันที่จากลา กลับกลายเป็นวันที่ดี ไม่ใช่วันที่เสียใจ