แป๊บๆก็ผ่านไปอีก 100 Blogs (ก็ไม่แป๊บนี่หว่า ปีครึ่ง โอ้ ก็อดดดดด) ยินดีต้อนรับสู่บล็อคที่ 600 ขอรับกระผม !

ทุก 100 Blogs เราจะเขียนเรื่องสำคัญของชีวิต ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ถึงจะไม่ได้หวือหวาฮือฮาอะไรมาก แต่ส่วนตัวแล้วต้องยอมรับว่า ตื่นเต้นมาก จริงๆจะบอกว่าล้ำไปถึงขั้นตื่นตระหนกเลยก็ว่าได้ ...

หลายๆอย่างในชีวิตมาบรรจบกันช่วงนี้ อีกสองวันก็วันเกิดอายุครบ 29 ละ เป็นอายุเลข 2 ปีสุดท้าย และเดือนสิงหาคมก็ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย ตามสถิติเดือนสิงหาคมเป็นเดือนนรกทุกปี ไม่ว่าจะปีไหนก็ตาม จะมีสิ่งที่ไม่คาดฝันมาโผล่ให้วุ่นทั้งเดือน และปีนี้ก็ไม่ต่างกัน วุ่นตั้งแต่หัวเดือนยันท้ายเดือน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเครียดหรือน่าปวดหัวหรอกนะ ทุกอย่างล้วนมีความสุข (แค่บางทีก็เยอะไปจนแอบมีความทุกข์จากการไม่ได้พัก) และสิ่งที่ทำให้ตัวเองหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยก็คือการต้องย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่สิงคโปร์เป็นเวลา 4 เดือนนับจากสิ้นเดือนนี้ เพราะได้รับการตอบรับจากค่าย JFDI ที่สิงคโปร์ให้ไปร่วมเข้าแคมป์ Incubator/Accelerator โดยเราส่ง MOLOME ไปเพื่อหวังจะ Scale ตลาดไปสู่ระดับเอเซีย และไปหา Investor ที่สนใจจะร่วมธุรกิจกันด้วย เนื่องจากส่วน Business กำลังจะรันจริงในเดือนหน้านี้แล้ว

ก็ถือว่าตื่นเต้นมาก เพราะกว่าจะได้รับการตอบรับก็ผ่านสิ่งต่างๆมามากมาย ไม่คิดว่าจะติดด้วยซ้ำ การให้สัมภาษณ์แบบออนไลน์ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ด้วยความง่อยภาษาอังกฤษของเราเอง แต่ชะตาพลิกกลับทันทีเมื่อมีโอกาสได้ไป Pitch ในงาน AIS Startup Commercial Pitch เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา แล้วคนที่อยู่ในห้องนั้นเป็น Director ของโครงการนี้ และเค้าสนใจมาก ... สุดท้ายด้วยความจริงใจและด้วยความรักต่อผลงานที่เรามี เค้าเลยเซย์เยสกับทีมเราและได้ไปร่วมโครงการครั้งนี้ (ดีใจ)

ประโยคหนึ่งที่พูดไปตอนสัมภาษณ์จากอินเนอร์คือ "On the day I started this project, I didn't know anything about Startup. I just loved to do it." และนั่นก็ตอกย้ำตัวเองได้ครั้งใหญ่ว่าเราจริงจังกับโปรเจคนี้แค่ไหน เรารักมันขนาดไหน หลังจากอ่อนแรงไปสักพัก เลยซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านเลย

ชีวิตจากนี้มันคือสิ่งที่เราไม่เคยก้าวข้ามเลยตั้งแต่เกิดมา ถึงจะไขว่คว้ามันมาตลอดก็ตาม ... "การไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ" ถึงชีวิตจะเดินทางไปโน่นไปนี่อยู่บ้างเรื่อยๆ ไปสิงคโปร์มาก็กว่า 10 ครั้งแล้ว แต่ละครั้งก็อยู่ 7 วันอะไรประมาณนั้น จึงใช้เงินแบบฟุ่มเฟือย แต่พอต้องไปอยู่ 4 เดือน ก็เลยต้องเข้าโหมดประหยัด ต้องหัดขึ้นรถมงรถเมล์ และที่สำคัญคือ ต้องหัดภาษาอังกฤษแบบจริงจัง (อ่อนอังกฤษมาก ยอมรับเลย) ซึ่งมีความสุขมากที่จะได้หัดสักที (แค่ไปหัดสิงคโปร์นี่จะรอดมั้ยว้า 555)

ก็ต้องขอบคุณน้องปอแห่ง ShopSpot ด้วยที่ช่วยเหลือ Refer ให้ทาง JFDI อีกแรง นี่แหละที่เค้าบอกว่า คนที่สำเร็จมาก่อนเป็นแรงผลักดันสำคัญในระบบ Startup Ecosystem ^_^

ความคาดหวังหลังจากผ่าน 4 เดือนนี้ไปคือการได้โฟกัสที่โมโล่อย่างจริงจังและทำมันออกมาเป็น Business ที่ Monetize ได้และจะสเกลไประดับเอเซียเลยถ้าเป็นไปได้ อยากรู้จักคนในวงการนี้ในระดับเอเซีย หากโชคดีก็อยากจะ Raise Series A ให้ได้ภายในสิ้นปีนี้ เพื่อต่อยอดโปรดักส์ไปตามแพลนที่วางไว้ และก็มีตัวเลขผู้ใช้ในใจแล้วว่าจบปี 2013 ต้องมีกี่คน เป็น Milestone ที่เราต้องพยายามอย่างหนักให้มันเกิดขึ้นได้

จึงฝากทุกคนว่า จากนี้หลังจากปลายเดือนสิงหาฯตัวเราจะหายตัวไปจากประเทศไทยเป็นอย่างน้อย 4 เดือน ไม่เจอก็ต้องไม่แปลกใจ โทรหาไม่ติดก็อย่าโกรธกัน ส่วน Blog ก็คงจะเขียนเรื่องราวที่นั่นมาแบ่งปันกันจ้า

ตั้งใจว่าจะกลับไทยเดือนละครั้ง แต่เอาเข้าจริงอาจจะได้แค่ 2 เดือนครั้ง และหากทุกอย่างเป็นไปตามแผน อาจจะมีอีเว้นท์อย่างเป็นทางการในไทยภายในสิ้นปีนี้ครับ =)

ส่วนที่บอกว่า 4 เดือน มันคือตัวเลข "อย่างน้อย" อาจจะยาวกว่านั้น ดีไม่ดีอาจจะเป็นปี ยังไงใครคิดถึงก็บินไปหาได้นะ ... อิอิ (ขอเป็นผู้หญิงนะที่คิดถึงกัน) แต่บอกได้ว่าครั้งนี้ไม่ได้ไปสบาย ... ไปลำบากเลยหละ เช่าห้องเล็กๆ ให้พอดีคนอยู่ 2-3 คน กินข้าววันละ S$10 - S$20 เพราะจุดประสงค์ของเราไม่ได้ไปเที่ยว แต่ไปเลี้ยงนกฮูกสีส้มๆตัวนึงให้มันเติบใหญ่ =) ถึงจะไปกันไม่กี่คน(เพราะงบจำกัด) แต่ก็ไปในนามของทุกคน ... ทุกคนที่ร่วมเลี้ยงนกฮูกกันมา ทุกคนที่มีศรัทธาร่วมกัน ^_^

อวยพรให้เราด้วยยยย > <

ปล. นี่ผลงานสุดท้ายก่อนจะบินไปสิงคโปร์ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย แต่รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้ที่ผลงานได้ไปออกจอ IMAX ที่พารากอน

(ภาพจากคุณ boat253740)

ถึงจะเป็นแค่ส่วนเล็กๆของงานนี้ ไม่ได้สำคัญอะไร แต่ก็ภูมิใจนิดๆ ก็ยินดีกับฉัตรปวีณ์ น้องเกม และทีมงานทั้งหมดด้วยเช่นกันเน้อ ^_^