โอ้ วาเวลาผ่าปาโระเรเหลือเกอ เผอแป๊ะๆงาแต่ก้อโจะปา เหลือว้าแต่ควาโซจา

... ชาวเขาเข้าสิง!! อ่านยากวุ้ย เอาใหม่!!!

โอ้วววว วันเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน เผลอแป๊บๆงานแต่งก็จบไป เหลือไว้แต่ความทรงจำ (และความเงียบเหงา) >_<

วันนี้เป็นวันที่คนส่วนใหญ่กลับบ้านกัน รวมทั้งพี่อาร์ต พี่อาร์ม ณิช ปุ้ยด้วย หลงเหลือเพียงเรากับธีซึ่งตัดสินใจจะอยู่ต่ออีกสัก 2-3 วัน กับคนที่ยังติดค้างอยู่อีกไม่ถึง 10 คน มันเหงาจริงๆนะ ทำใจแทบไม่ได้ >_<

เช้าวันนั้นเราตื่นมาด้วยสภาพโงนเงนและเหนื่อยล้า ไม่ได้จากเพราะเมาแต่เพราะเรานอนพื้นมาทั้งคืน มีเพียงผ้าห่มผืนเล็กๆมาคลุมกาย ทำให้เราตื่นมาทุกครึ่งชั่วโมงด้วยความหนาวและความเป็นห่วงคนบางคนที่นอนป่วยอยู่บนเตียงทั้งคืน เลย Checkpoint มันทุกครึ่งชั่วโมง ตื่นมาทีก็เช็คอาการคนป่วยที เช็คตัวเองที แล้วก็เช็คข่าวใน twitter ที (ถ้าจำได้ คืนนั้นเป็นคืนที่เกิดเหตุอะไรต่างๆมากมาย) แล้วก็นอนต่อ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจที่ตอนเช้าเราอยู่ในสภาพเหมือนคนใกล้ตาย โงนไปเงนมาตลอดเวลา แถมยังป่วยใช้ได้เลยทีเดียว

ตอนเช้าตื่นมาอย่างเป็นทางการก็ตอน 8 โมง แต่กลิ้งไปกลิ้งมาต่อจน 9 โมงครึ่งเห็นจะได้ ก็มันเหนื่อยเน่ >_< จากนั้นก็ดูเวลาแล้วน่าจะได้ฤกษ์ตื่นอย่างเป็นทางการแบบจริงจังก็เลยไล่ปลุกทีละคน แต่คนที่ปลุกแล้วทำเราตกใจคือณิช เพราะตอนลุกขึ้นมาก็เห็นภาพอันน่ากลัวของแขนและขาเธอ ผื่นขึ้นทุกรูขุมขน!!! (รวมแล้วไม่ต่ำกว่าข้างละพันเม็ด) เพราะแพ้เหล้าที่เธอกินไปเมื่อคืนนั่นเอง ไม่เมาแต่ผลออกที่ขาแทน :( ก็ว่าใครไม่ได้หละน้าาาา กินเองหนิ แต่เราก็รู้สึกผิดเยอะอยู่เหมือนกันเพราะดูแลเธอไม่ดี ดันไปยอมให้กินทั้งๆที่รู้ว่าแพ้ เห็นดังนั้นเราก็เลยไล่เธอไปอาบน้ำและพาขึ้นมอไซค์ไปซื้อยากินในเมืองทันที เท่าที่รู้ตอนนี้ผื่นยุบแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง แต่เป็นแผลเป็นหลายจุดเลย เฮ้อออ

พอกลับถึงที่พักทุกคนก็กำลังเก็บของกันอยู่ สุดท้ายก็พากัน Check Out ไปตอน 11 โมงครึ่งและไปกินข้าวเที่ยงกัน ก่อนจะส่งทั้งสี่คนขึ้นรถกลับไปเชียงใหม่และต่อไปกรุงเทพฯในที่สุด ไม่อยากให้กลับเลย คิดถึงงงงง อุตส่าห์มาปายทั้งที >_< แต่ก็นะ เค้ามีธุระต้องทำที่กรุงเทพฯกัน เราเข้าใจ ฮือออ

ส่วนเรากับธีก็หาที่พักต่อ โดยไม่เลือกอะไรมากมาย เดินเข้าไปชาร์ลีเฮาส์ตรงข้าม 7-Eleven ที่ธีเคยพักก่อนหน้านี้ ตกคืนละ 300 ที่พักร่มรื่นน่าอยู่มากแถมอยู่บริเวณเจริญแล้วด้วย สรุปแล้วสี่วันที่ผ่านมาพักไปแล้ว 4 ที่ แม่เจ้า -_-

พอเข้าห้องก็หมดสภาพ หลับในทันที กว่าจะฟื้นอีกทีก็ตอนเย็นๆ ออกไปที่วัดพระธาตุแม่เย็นเพื่อดูพระอาทิตย์ตกดิน (ซึ่งคนเยอะอีกตามเคย)

ขากลับมีแวะร้านนิยมซึ่งเป็นร้านกาแฟตรงทางลงเขา บรรยากาศดีทีเดียว

จากนั้นก็หาอะไรกินกันในถนนคนเดิน โดยเลือกกินขนมจีนน้ำเงี้ยวที่ร้านขนมจีนนั่งยองที่กะจะกินตั้งแต่วันแรกแต่ไม่ว่างกินสักที กินกันไป อิ่มๆๆๆ แล้วก็เดินไปหาพี่เม่นพี่จี้ที่ห้อง นั่งคุยโน่นคุยนี่กันนิดหน่อยและก็ได้ความว่ามีคนตกค้างอยู่ที่หลับฝันดีจำนวนหนึ่งกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ เราก็เลยกลับห้องพักเก็บของและไปซื้อข้าวเหนียวมะม่วงไปร่วม Join ทันที

และมื้อนั้นก็เป็นการกินข้าวเล็กๆที่สนุกสนาน!! ได้รู้จักคนที่รู้จักแต่ในเนตมากมายเช่น iannnnn และภรรยา พี่โบโฮ้ พี่บุ pradt.net ฯลฯ ประทับใจ ทุกคนล้วนฮา!!!! แถมได้รู้เรื่องราวลับๆมากมายในปาร์ตี้คืนวันแต่งงาน คริคริ คริคริ และก็คริคริคริ

จบจากการกินข้าวก็กลับห้องและทำโน่นทำนี่นิดหน่อย ก่อนจะออกมา 7-Eleven กินอะไรรองท้องแล้วก็หลับปุ๋ยไปในทันที

จบไปอีกหนึ่งวัน!! หาวววว