อีกเพลงที่มาอารมณ์เดียวกันกับเพลงเล่าสู่กันฟังเพราะแบงค์วงแคลชร้องเพลงนี้ให้กับแม่ที่จากไป ต้องบอกก่อนว่าแบงค์เป็นคนรักแม่มากๆ ในวันที่แม่จากไปเค้าเลยเศร้าอย่างหนักจนแต่งเป็นเพลงนี้ขึ้นมา

แต่ถ้าถามความสะเทือนใจเราว่าเพลงนี้ฟังแล้วเจ็บปวดกว่าเยอะเพราะเพลงนี้แบงค์คร่ำครวญถึงแม่โดยเฉพาะเลย ทำให้มีความเศร้าอยู่ในบทเพลงค่อนข้างมาก ในขณะที่เล่าสู่กันฟังเพลงจะออกแนวอบอุ่นๆ

ฟังเนื้อเพลงแล้วก็เจ็บปวดแทนนะ

ในชีวิตเพิ่งเคยห่างกันไกลๆ มันเลยทำให้ใจฉันเองห่วงหาแต่เธอ

บอกกับฟ้าเวลาที่ลมแรงไป อย่าพัดจนหัวใจเธอหนาวสั่น

รู้ตะโกนให้ถึงยังไง ความห่วงนี้ก็คงไปไม่ถึงที่ฟ้าฝั่งนั้น

ฉันต้องการจะไป กับไปโอบกอดเธอเหมือนเดิม

อยู่ห่างกันจนแสนไกล แต่หัวใจอยู่ที่เธอเสมอ

หมดสิ่งใดที่ต้องดูแลตรงนี้ จะไม่ไปที่ไหนไกลตา

ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะกลับไปข้างๆเธอ

อดทนรอคอยเข้าไว้ไม่นาน เราก็คงได้พบเจอกัน

หากเธอล้มจะยืนขึ้นเองได้ไหม ใครจะมาปลอบใจเมื่อเธอต้องซ้ำสักวัน

บอกกับฝนเวลาที่โปรยแรงไป อย่าซ้ำเติมถ้าใจเธอไหวหวั่น

รู้ตะโกนให้ถึงยังไง ความห่วงนี้ก็คงไปไม่ถึงที่ฟ้าฝั่งนั้น

ฉันต้องการจะไป กับไปโอบกอดเธอเหมือนเดิม

อยู่ห่างกันจนแสนไกล แต่หัวใจอยู่ที่เธอเสมอ

หมดสิ่งใดที่ต้องดูแลตรงนี้ จะไม่ไปที่ไหนไกลตา

ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะกลับไปข้างๆเธอ

อดทนรอคอยเข้าไว้ไม่นาน เราก็คงได้พบเจอกัน

ฉันต้องเก็บน้ำตา ในเวลาที่ใจคิดถึงเป็นห่วง

กลัวเธอเป็นอะไร เธอคงไม่รู้อยากให้เธอได้เห็น

แต่ในมุมที่แข็งแรง

อยู่ห่างกันจนแสนไกล แต่หัวใจอยู่ที่เธอเสมอ

หมดสิ่งใดที่ต้องดูแลตรงนี้ จะไม่ไปที่ไหนไกลตา

ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะกลับไปข้างๆเธอ

อดทนรอคอยเข้าไว้ไม่นาน เราก็คงได้พบเจอกัน

ฟังแล้วน้ำตาจะไหล T T