ผ่านพ้นวันเกิดอายุ 25 ปีไปได้ไม่นาน หันกลับมามองตัวเอง "เออ เราผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย" เยอะเสียจนถ้าว่าชีวิตมันเป็นหนังสือจดประสบการณ์ มันก็คงใกล้จะเต็มแล้ว (ถ้าเทียบกับคนรุ่นเดียวกัน)


แต่แล้ว... ชีวิตช่วงนี้ก็ทำให้รู้ว่ายังมีอีกหลายหน้าที่ยังไม่ได้เขียน เนื่องจากได้เจอเรื่องราวที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับชีวิตจริงได้ หนำซ้ำยังเกิดกับตัวเองอีกด้วย


เรื่องที่ว่าทำให้มีเรื่องหลายๆเรื่องวกวนอยู่ในใจจนแทบจะหาทางออกไม่เจอ เป็นสิ่งที่เป็นทุกข์ใจมากๆ... อืม ยอมรับว่ามากจริงๆ หะหะ (เฮ้อ)


ได้เรียนรู้ว่าถึงการเลิกรา เพิ่งเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าที่วันนั้นเราโดนทิ้งไป ไม่ใช่เพราะเค้าทิ้งเราไป แต่เราทำให้เค้าทิ้งเราไปต่างหาก และวันนี้เรารู้สึกดีที่วันนั้นเราต้องเลิกกันไปเพราะการที่เข้ากันไม่ได้ อยู่ฝืนไปก็มีแต่ความเสียใจและยังเป็นการปิดโอกาสตัวเองให้เจอคนดีๆที่เข้ากับเราได้อีกตะหาก


ได้เรียนรู้ว่าสมการความรักของ A กับ B ว่ามันคือ (ชีวิตส่วนตัวของ A + ชีวิตส่วนตัวของ B + ชีวิตรักที่ต้องปรับตัวเข้าหากันของ A และ B) รักที่สมบูรณ์แบบคือรักที่ไม่ต้องพยายาม เพราะทั้ง A และ B ยังคงมีความสุขกับชีิวิตไปได้เรื่อยๆแต่มีอีกฝ่ายมาช่วยเพิ่มความสุข นี่หละมั้งที่เราจะให้คำนิยามของคำว่า "พรหมลิขิต" หรือคือ "รักที่ไม่ต้องพยายาม"


ได้เรียนรู้ว่ารักไม่ใช่การครอบครอง เราไม่ได้เป็นเจ้าของคนที่เรารัก เราต้องเคารพซึ่งกันและกัน ให้เกียรติกันและกัน บางทีแค่มองคนรักมีความสุขกับคนของเค้าก็มีความสุข แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันก็เจ็บเหมือนกัน แค่ว่าจะทนได้มั้ย (นั่นสิ จะทนได้มั้ย...)


ได้เรียนรู้ว่าการรู้อนาคตไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย มันไม่ใช่พรจากพระเจ้าแต่เป็นกรรมที่เราต้องชดใช้ อยากมีชีวิตแบบคนปกติ ไม่อยากรู้อนาคตแล้ว อยากขีดชีวิตด้วยตัวเอง ได้มั้ย :(


อีกเรื่องที่ถือเป็นประสบการณ์คือการขอคำปรึกษา ตลอดเวลาก่อนหน้านี้เราเป็นคนที่มีอะไรก็จะเก็บไว้คนเดียว ไม่เล่าให้ใครฟัง จะเครียดจะยังไงก็ไม่เป็นไรต่างกับตอนนี้ที่เราเริ่มปรึกษาคนรอบข้าง แต่...ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้นเพราะประเด็นคือการเลือกปรึกษาผิดคนนี่ส่งผลให้ชีวิตบัดซบได้เลยเพราะนอกจากจะไม่ทำให้อะไรดีขึ้นแล้วกลับทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปด้วย อืม จะจำไว้


แต่โดยสรุปแล้วเนยยังมีความสุขดี เรียกว่าสุขมากในระดับต้นๆในรอบปีเลยแหละ แค่ว่าความสุขนี้มันช่างไม่เสถียรเอาเสียเลย มันมีขึ้นมีลงตลอดเวลา บางทีวันนี้สุขมาก แต่พรุ่งนี้กลับทุกข์มากจนเสียน้ำตา นี่แหละนะ... ชีวิต


อารมณ์ไม่นิ่งเลยอ่ะ แย่จัง แย่มาก... :( แต่เอาเถอะ เราจะเข้มแข็งเพื่อคนที่เราแคร์ต่อไป เราไม่รู้ว่าวันไหนจะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอกัน แต่จะทำวันนี้ให้ดูที่สุดละกัน


ปล. Blog นี้ซีเรียส งดเกรียน จึงเรียนมาเพื่อทราบ ขอบคุณ