ไม่ได้เขียนถึงเพลงมานานมากแล้วเพราะไม่ค่อยมีเพลงไหนที่ฟังแล้วได้ความรู้สึกเท่าไหร่ จะมีก็ช่วงนี้ที่เริ่มมีมาถี่ๆเลยทีเดียว ไว้จะมาแนะนำทีละเพลง


เพลงที่เอามาแนะนำวันนี้มีชื่อว่า "ข้ามฟ้ามาร้องไห้" ของนักร้องระดับเทพอย่างเจี๊ยบ วรรธนา เพลงนี้ฟังแล้วติดหูตั้งแต่ครั้งแรกเหมือนเพลงคนไม่มีวาสนา แต่มันก็ไม่เหมือนกันซะทีเดียวเพราะเพลงคนไม่มีวาสนามันคือบทกวีดีๆนี่เอง มีการอุปมาอุปมัยชนิดที่ฟังแล้วต้องอึ้งอย่างเช่น "รักเรานั้นเป็นเหมือนเส้นขนาน ลากมาพบกันก็คงไม่เจอ" แต่สำหรับเพลงนี้ไม่มีอะไรที่อ้อมค้อม ทุกอย่างสื่อออกมาอย่างตรงไปตรงมา ซึ่งนี่แหละคือความโดดเด่นของเพลง มันเป็นเพลงเศร้าพอควรแต่ฟังแล้วกลับรู้สึกชิลล์ ฟังแล้วเห็นภาพทะเลอยู่ด้านพร้อมคลื่นซัดสาดอย่างชัดเจน รู้สึกเหมือนเรากำลังนั่งอยู่บนพื้นทรายจริงๆ และเมื่อท่อนฮุกจบ ประโยคสุดท้ายก็อาจจะทำให้ภาพทุกอย่างหายวูบไปและแทนที่ด้วยความมืดดำของความเศร้า


ลองฟังแบบตั้งใจๆดู จะรู้ว่าเนื้อเพลงไม่มีอะไรเลย แค่บอกเล่าเรื่องราวว่าอกหักแล้วก็บินไปทะเลแล้วก็ร้องไห้ ทั้งเพลงมีแค่นี้จริงๆ แต่นี่แหละคือเสน่ห์ของเพลงนี้


บรรยายมากก็คงไม่ได้อะไร ลองไปฟังกันเองละกันเนอะ!


ปล. เพลงนี้ไม่ได้อินนะจ๊ะ เราไม่ได้เศร้าแล้ว แต่เราชอบเพลงที่เค้าสามารถสื่อความ Simple ออกมาให้ดู Advance ได้ มันเป็นศิลปะในการเล่นกับอารมณ์ที่เราชอบ

ปล. 2 ถ้าชอบอย่าลืมซื้อแผ่นจริงกันด้วยหละ นี่ข้าพเจ้ากำลังไล่ซื้อแผ่นเก็บอยู่เหมือนกัน