พูดถึงคำว่าทาคุมิ คนที่เข้ามาอ่านบล็อคบ่อยๆคงจะร้องอ๋อกับบุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่นที่โรงแรมสวิสโซเต็ล เลอคองคอร์ดกัน เพราะว่าเราเขียนถึงบ่อยมากตลอด 2-3 ปีที่ผ่านมา เนื่องจากไปกินกับคนเคยรู้จักคนนึงร่วมสิบครั้งได้


แต่ตอนนี้ไม่มีคนนั้นแล้ว แต่ก็ยังอยากกินอยู่เล็กๆ (ทั้งๆที่เพิ่งเข้าโรงบาลเพราะปลาดิบมา) ก็เลยนัดเพื่อนๆไปกินกันวันสงกรานต์ที่ผ่านมา


คราวนี้ไปกันเยอะ แห่ไปถึง 7 คน ตั้งแต่กินมายังไม่เคยไปเยอะขนาดนี้ ก็เลยได้ห้องใหญ่มาครอง ซึ่งก็แปลกใจนิดๆเพราะไปกินกันวันพฤหัสฯแต่จองวันพุธ แถมเปลี่ยนจากข้างนอกเป็นห้องตอนเช้าวันพฤหัส ก็สามารถทำได้สบายๆเลย ผิดปกติวิสัยมาก ปกติโทรไปวันพุธก็น่าจะเต็มแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นผล(กรรม?)จากเสื้อแดงหรือว่าเพราะสงกรานต์กันแน่ แต่ก็ไม่เป็นไร เราได้ประโยชน์ ฮ่าๆๆ


นัดกับเพื่อนๆไว้ตอน 6 โมงเย็น เราไม่ค่อยรู้ทิศรู้ทางแต่ก็อยากเสี่ยงขับรถไปเองดู ปรากฎว่ามั่วทางถูกจนถึงโรงแรม เหอะๆ ถือว่าพัฒนาการทางด้านการจำทิศทางดีขึ้น ใช้ได้ๆ


ไปถึงโรมแรมก็เดินเข้าห้องน้ำอันแสนวังเวงของโรงแรมเพื่อล้างหน้าล้างเน้อให้เสร็จเรียบร้อย แล้วก็เดินดุ่มๆเข้าไปนั่งรอเพื่อนให้ห้อง... มาคนแรก เย้! เค้าจัดเตรียมโต๊ะไว้เรียบร้อย 7 ที่

ก้าวแรกที่เข้าไปก็เหงาๆนะ ภาพเก่าๆมันกลับมา ก็มากี่ทีๆก็มากับเค้านี่นา แต่ไม่เป็นไร ต้องต่อสู้ฝืนทนกันไป ^ ^

ชาเย็นๆถูกยกมาเสิร์ฟระหว่างนั่งรอ

เมนูยังเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

จะเปลี่ยนก็แค่คนที่มากินที่เผอิญเหลือแค่ผู้ชายกากๆคนนึง ส่วนคนข้างกายไม่มีแล้ว

จากนั้นเพื่อนๆก็เริ่มทยอยมากัน แล้วก็สั่งอาหารมากินไม่ยั้ง + เล่นตลกกันไม่หยุด ... จนลืมถ่ายรูปมาฝาก (-__---") อุตส่าห์เอา N95 ไปถ่ายรูปโดยเฉพาะ ชิ! ไม่เป็นไร ถ่ายตอนกินเสร็จมาให้ดูละกัน ฮ่าๆ

กินกันไปสามชั่วโมงได้ เป็นการกินหนึ่งชั่วโมง ที่เหลือเล่นตลก ฮ่าๆ อยู่กับเพื่อนก็เฮฮามีความสุขดีนะ ^ ^


สำหรับมื้อนี้เรากินไม่คุ้มเงิน 590 บาทเลย เพราะเอาจริงๆเรายังรู้สึกขยาดกับปลาดิบอยู่ ผนวกกับตอนกลางวันไปกิน Burker King หน้าบ้านกับพวกพี่ออย duocore มา ก็เลยกินอะไรไม่ค่อยลง กินแซลมอนไป 10 กว่าชิ้นเองมั้ง แล้วก็หมึกยักษ์อีก 10 กว่าชิ้น ที่เหลือก็เก็บโน่นนี่ประปายไป แต่ถ้าถามถึงความสุขเราว่าคุ้มนะ


ขากลับรู้สึกเบลอๆเมาๆด้วยอาการเดิม (กินเยอะแล้วจะมึนๆ) กลับบ้านไม่ถูก ฮ่าๆ ก็เลยพาน้องวีนนาทไปส่งบ้านที่วิภาวดีฯ + ให้น้องเค้าเป็นนาวิเกเตอร์ เค้าเรียกว่าน้ำพึ่งเรือเสื้อพึ่งป่าใช่มะ ฮ่าๆ


ก็จบด้วยประการฉะนี้แล ถึงบ้านก็ทำงานต่อ เย้ (เข้าสู่ลูปเดิมจนถึงตอนนี้)